Głosujcie na mój blog :)

mam do Ciebie pytanie:
Czy ten mur który jest na zdjęciu da się zburzyć? Tak się zastanawiałam np. jak koń uderzy kopytem o ten mur to przecież on i jeździeć leżą na ziemi…

Trafiłam na twój blog jakoś 2 dni temu (a to przez moją koleżankę, która podała mi adres, jako odpowiedź na mój komentarz dotyczący jakiegoś z twoich filmików – chodzi mi o taki w rozmowie, bo filmiku żadnego dotąd nie skomentowałam), pomimo sesji przeczytałam całość (jestem do tyłu z może dwoma filmikami).
Gratuluję ci odwagi i samozaparcia, a także tej ogromnej woli walki. Trzymam kciuki za kręgosłup, chociaż sama znam podobny ból – ściera mi się od urodzenia chrząstka szklista, co najbardziej odczuwam w kolanach, niestety nie da się tego ani zahamować, ani nawet powstrzymać i jakoś z tym żyję. Dodatkowo z 3 lata temu nabawiłam się urazu kręgosłupa na snowboardzie (mądra ja zjeżdżałam na lodzie przyprószonym cienką warstwą śniegu). Nie mówiąc już o ścięgnie Achillesa, które uszkodziłam w wieku 11 lat, do dziś się odzywa. Dlatego strasznie ci współczuję i nie wiem czy bardziej, bólu czy tego że musiałaś przerwać treningi. Sama czasami płaczę z bólu, ale trzymam się dzielnie i doskonale wiem ile koniary z “powołania” są w stanie zrobić by móc się znaleźć na koniu, czy przebywać w jego towarzystwie.
Moja przygoda zaczęła się jeszcze później niż twoja, a to dlatego, że moi rodzice nie zgadzali się na konie i chociaż 15-letniego wiercenia im w brzuchu, to pozwolili mi “pójść na konie” dopiero po maturze. Sporo przez to straciłam, ale w sumie ruszyłam jak z kopyta (przez 4 pierwsze miesiące nie było ze mną prawie kontaktu, od 7 do 22 siedziałam na koniach). Dlatego też zazdroszczę ci twojej mamy która jest przy tobie cały czas i nie hamuje ci drogi w twojej pasji (moja zaczęła być optymistycznie nastawiona dopiero po moich drugich zawodach, ale teraz bardzo mnie wspiera, zwłaszcza wtedy gdy zmieniałam stajnię z rekreacyjnej na sportową, chociaż nie wiem czy jest to oficjalnie szkółka sportowa, ale sposób jazdy i warunki są tak inne, że chyba raczej tak ;) )
Wciąż jestem laikiem i amatorem (a sportowcem przez mój wiek, chyba nie zostanę, chociaż kto wie ;p), i ciężko mi się odnaleźć w nowej stajni, gdzie nawet półsiad jest inny, dlatego mam nadzieję, że śledząc twojego bloga o tym sportowym końskim światku, będzie mi jakoś łatwiej. Nie mówiąc o tym, że dzięki twoim wpisom w chwili zwątpienia można ponownie odnaleźć radość z jazdy i przypomnieć sobie po co to robię :)
Trzymam kciuki za ciebie i Smoka :)

Tam jest o niej i o tym że umarła :(